Serbest Zamanın Önemi

İstatistikler son 50 yılda çocukların giderek daha fazla zamanlarının yetişkinler tarafından planlanıp yönetildiğini gösteriyor.

Çocuklar zamanlarının büyük bir kısmını dersliklerde, öğretmen tarafından planlanmış şekilde geçiriyorlar.

Evde ise benzer bir yapıyı ebeveynler oluşturuyor. Evdeki planlama ve yönlendirme ev ödevinin ne zaman yapılacağından, ne zaman ne oynanacağına kadar uzanabiliyor.

Özellikle içinde bulunduğumuz yüzyılda, yetişkinlerin planlaması dışında kalan zamanlarının da bir başka yönetici:“ekran” tarafından doldurulmasıyla çocukların “serbest” (kendi istedikleri zaman, kendi başlattıkları ve kendi sürdükleri) etkinlikleri yok denecek kadar azalıyor.

Bunun sonucunda:

“Endişe” ve “depresyon” oranları yüksek,

Karar verme, kendi kendine bir işe başlama / girişimde bulunma yetenekleri körelmiş,

Sadece yöneten-itaat eden ilişkisi kurmaya alışık olduğundan, ekip halinde yürütülen işlerde ve grup çalışmalarında başarısız,

Kendi sorumluluklarını almada eksik, kendi hayatlarını sahiplenemeyen insanlar ortaya çıkıyor.

Uzmanlar bu durumdan kurtulmak için “evde serbest zaman”ın önemine dikkat çekiyorlar. Bu çerçevede:

Çocuğun en az haftada bir kere arkadaşlarıyla bir araya gelmesinin sağlanmasını, birlikte geçirecekleri “serbest” zamanlarında –tedbir ve uzaktan kontrol ile birlikte- hiçbir yönlendirmede bulunulmamasını

Çocuğun her gün bir saatten fazla “serbest” zaman geçirebilmesini

“Serbest” zamanın “ekran” zamanından farklı olmasını; bir başka deyişle “serbest” zamanın çocuğun televizyon seyretmek, tablet-telefon ile meşgul olmak, bilgisayar-konsol oyunu oynamak dışında bir şey için kullandığı bir zaman olmasını

“Serbest” zamanında çocuğun yetişkin yönetme-yönlendirme-planlaması dışında, mümkünse yetişkinlerin katılmadığı bir zaman olmasını

“Evde serbest zaman geçirme” ile “evde yapılması gereken işler” dengesini sağlamak için:

Çocuğun, anne-babasıyla birlikte, yapması gereken işlerin bir listesini hazırlamasını; bunlara uygun değer süreler atamasını; gerekirse anne-babanın bunları neden yapması gerektiği ile ilgili sohbet ederek çocuğun idrakini sağlamasını

Bu listenin haftalık bir tabloya dönüştürülmesini

Her gün, çocuğun kendi planlamasını kendinin yapmasını; tablodaki işlerin sıralamasını ve süresinin kendinin ayarlamasını

Kendi istek ve iradesiyle tabloyu doldurmasını;

Bu sayede:

Çocuğun kendi hayatı üzerindeki kontrolü kendi elinde tutarken, gününü verimli ve faydalı geçirmekte bu planlamadan destek almasını

Günün gerek ve şartlarına göre planlarını esnetip adapte edebilmeyi öğrenmesi

Kendi tarz, tercih ve ihtiyaçlarını fark ederek, bireyselliğini ortaya koymasını öneriyorlar.